Yo: van Rome tot hip hop

Op het moment dat ik geen Latijn meer kon zien, kwam ik het volgende tegen: "io silvae". Voordat ik het wist had ik mijn laptop bovenop mijn leerboeken gezet om te googlen. Ik ga het uitleggen. "Io" is een soort aanspreekvorm, "silvae" zijn bomen. Misschien vraag je je af waarom iemand het woord zou richten tot bomen, ga dan maar op zoek naar een vertaling van de Metamorfosen van Ovidius. Anyway, lees het eens hardop: "io silvae". Yo? Zeiden de Romeinen ook al yo? Ha, ik spreek mijn vrienden dus aan zoals Caesar, Vergilius en Spartacus dat ook deden? Ik ging op onderzoek uit en zette de feiten op een rijtje. 

• Volgens mijn uiterst betrouwbare bron (Wikipedia) komt het woord yo als eerst in het Middle English voor, zo rond de 15e eeuw. Soms werd het geschreven als io, soms als yo. Het was een woord om de aandacht van iemand te trekken.
  
• Het woord werd pas echt populair door de Italiaans immigranten in Philidelphia. Halverwege 1940 groeide daar de Italiaanse wijken, wat zorgde voor veel spanning, maar ook voor culturele menging. Nee, zij namen geen mooie Italiaanse woorden over als stellina en cerbiatto, maar "io".Wat dat "io" precies betekende is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk komt het van de eerste persoon enkelvoud, gewoon "ik" dus.
  
• Eind 20e eeuw werd yo steeds vaker gebruikt in hip hop muziek. En toen was er een trend geboren. Zou Chris Brown weten dat hij lekker cultureel verantwoord bezig was toen hij zijn nummer Yo (Excuse Me Miss) schreef?
  
• En dan komt nu het aandeel van de Nederlanders. Wow cool, de Nederlanders hebben hier ook iets mee te maken! Zeker, hier komt ie dan, pampadadaam... jo is Limburgs voor "ja". Zo, dat mag ook eens gezegd worden.

Gebruik deze informatie op het juiste moment. Opeens, bam, terwijl jij en je vrienden een broodje zitten te eten in de pauze. Bijvoorbeeld. Italiaans accent erbij en hoppa, het kan niet meer stuk. 

En nu ga ik weer gauw m'n examen Latijn leren!

Liefs, Janna