Lover of the light

Even een korte break op mijn blog, want ik ga me deze week bezig houden met de horrorverhalen van Edgar Allan Poe, differentiaalrekening, de Metamorfosen van Ovidius en nog veel meer intelligente dingen. Want... *trompetten en toeters* het is weer schoolexamenweek!

Waar is trouwens mijn rechterhand gebleven? Afgehakt door mijn aardappelschilskills? 

PS. Ik heb dit weekend het eerste ijsje van het jaar gegeten, woop! Beetje groot contrast met deze foto, maar gelukkig is het kleurtje wel lekker zomers :)

Pre-studentenkookboek: aardappel de luxe

Ziet dit er niet heerlijk uit? Geloof het of niet, ik was hier maar een kwartiertje mee bezig. Natuurlijk hangt de bereidingstijd een beetje af van je aardappelschilskills. Nu is dat niet een van mijn sterkste punten, dus kan je nagaan. En de geur die zich door de keuken verspreidde na 10 minuutjes inde oven... Need I say more? Ik heb dit gerecht in ieder geval al in mijn pre-studentenkookboek geschreven :)

Dit heb je nodig: aardappels, kerstomaatjes, gegrilde groenten, bosuitjes, tijm, peterselie, olie, chiliflakes en zout. Hier ben ik de fèta vergeten, maar dat is wel erg yummy voor er overheen!

Ik gebruikte tijm en peterselie uit de tuin, maar natuurlijk kan je ook kruiden uit een potje gebruiken. Sowieso kan je alles vervangen door iets anders. Heb je champignonnen? Hoppa, kan er zo in. Paprika? Lekker! Rode? Idem. En ga zo maar door. Je kan dus ook zoveel of zo weinig maken als je zelf wil :)

Dit 'recept' heeft dan ook eigenlijk geen uitleg nodig. Snijd alles, gooi alles op een met bakpapier beklede bakplaat en in de oven maar. Als je kerstomaatjes toevoegt, zou ik deze alleen de laatste vijf minuten meebakken, anders wordt het snot. Zet de oven op 200 graden, en bak alles ongeveer 25 minuten. Strooi dan de fèta en bosuitjes eroverheen en klaaar! Simpel hè :)

Barbie, een flirtende kikker en Xi Jinping

Mam en ik fietsten naar Amsterdam. Klinkt lekker, vind je niet? Het was ook lekker. Eerste stop: Tassenmuseum Hendrikje voor de tentoonstelling over 50 jaar Barbie in Nederland. Die was klein, maar wel erg leuk. Barbie in een hippiebroek, Barbie met de Ferrarisleutels, Barbie die in haar mantelpakje de hond uit laat: het was er allemaal. Ook de nieuwe tentoonstelling "Welkom aan boord" vond ik erg tof. Vooral de grote Louis Vuitton koffer met allemaal vakjes voor schoenen, sprak erg tot de verbeelding. 

We stapten weer op de fiets om ook nog een bezoekje te brengen aan de Hermitage. 433 uur lopen. Grapje, dat is die in Sint-Petersburg. Wij gingen naar de Nederlandse vestiging. Normaal 5 minuutjes fietsen. Maar we kwamen midden in de jaarlijkse demonstratie tegen racisme terecht. Waaronder twee vrouwen in rollators met grote spandoeken. Wat had ik daar graag een foto van gemaakt. 

Goed, we kwamen uiteindelijk heelhuids bij de Hermitage aan. We bezochten "Expeditie Zijderoute", maar daar over een andere keer meer. Omdat we toch in Amsterdam waren, fietsten we nog even naar de Dam om op zoek te gaan naar high waisted jeans. We kwamen weer in een demonstratie terecht. Deze keer eentje om de Chinese president Xi Jinping ervan te overtuigen dat hij in gesprek moest gaan met de Dalai Lama. Ook was de hele Dam afgezet. Nietsvermoedend lopen we de eerste de beste burgertent in...

...om vervolgens midden in een Belgisch vrijgezellenfeest te komen. Als de mannen weer naar buiten lopen, stopt er eentje om nog even te knipogen. Een ander weet mij te vertellen dat hij "married with two children" is. Dommage, zeg ik nog. Een man in een kikkerpak rent de groep achterna.

"Chinese president ontvangen op de Dam", lees ik op een televisiescherm. Wacht even, volgens mij bevinden we ons daar nu. Om de dag nog gekker te maken, besluiten we toch even te gaan kijken. Na drie kwartier komt rijdt er een auto de dam op, die vervolgens wordt afgeschermd door een paar busjes. Even zie ik een blonde pluk haar van koning Willem-Alexander. Hij schudt de hand van de Chinees en weg zijn ze. Dat was het dan.

Als je denkt dat het avontuur hier afgelopen was, heb je het mis. Het duurde nog minstens 20 minuten op Amsterdam uit te komen en met flinke wind tegen haalde we net het zesuurjournaal niet meer. Om half acht, hoorde ik dan eindelijk dat het een staatsbezoek was. Zonder camerabeelden, want zij hadden dus net zo weinig gezien als wij.

En nu nog een paar foto's van de twee exposities in het Tassenmuseum Hendrikje, een van mijn favoriete musea! 

Woop, wat stijlvol!

Zullen we een kopje thee drinken in het park? In een cafétje, zeg je? Nee joh, ik neem alles mee hoor!

Stel je eens voor dat je zo op reis ging...

Flats

"Jaaaa, dat is een mooie golf" en toen flats: sokken drijfnat. Het was zeker een mooie golf, maar ik stond net iets te dichtbij. De rest van de dag liep ik met natte sokken langs de kust van Bretagne. Ik denk dat ik wel dertig keer mijn camera op burst heb gezet en een golf heb gefotografeerd. Thuis ging ik met de mappen vol foto's aan de slag. Ik geloof dat mijn camera hier op twintig frames per seconde stond. Met jullie tips van de vorige keer (dankjewel!) en photoshop maakte ik een animated gif. Ik vind het echt heel vet :)

Silhouet

Als we wandelen, is de rest mij altijd na 500 meter al kwijt. Kijken ze achterom, dan zien ze me vaak gehurkt of in een andere ongemakkelijke positie met mijn camera om m'n nek. De laatste keer dat dit gebeurde was op het strand. Toen ik opkeek, zag ik het prachtige tegenlicht en de silhouetten van mijn vader en broertje. Deze foto is niet zwart-wit zoals je misschien zou denken. Ik vind het juist gaaf dat er nog een soort blauwtinten in de foto zijn. Het licht is bijna magisch en zorgt voor lange schaduwen en lichtplekken. Het bewijs dat je niet ver hoeft te reizen om mooie foto's te maken, want dit is het IJmuiderstrand, 25 minuten fietsen voor mij.

Liefs!

Eigenlijk de allersaaiste blogpost ooit

Ik ging dus vrijdag naar de stad en toen zag ik zulke leuke schoenen. Ik was ook gelijk he-le-maal weg van de kleur. Wat vind je ervan? 

Grapje. 

Ik had vrijdag een kleine operatie aan m'n tenen. Toen hebben ze alles lekker ingesnoerd zodat ik wel maat 45 leek te hebben en als kers op de taart kreeg ik deze prachtige turquoise foamballerina's aan. Wat wil een mens nog meer? Mijn weekend is dan ook supertof geweest. Ik heb in twee dagen ruim 18 uur op dezelfde stoel doorgebracht, boekanalyses typend. En af en toe had ik een enerverend uitstapje naar de wc. Maar niets te klagen hoor, want ik had negerzoenen binnen handbereik (thanks, Maartje!).

Vagues et nuages

Hey! Bretagne is mijn favoriete stukje Frankrijk. Rotsen, golven en wind. En stokbrood. Als er laag water was, konden we naar eilanden lopen waar je anders niet kon komen. Als er hoog water was, waren er woeste golven die tegen rotsen sloegen. Dreigende, donkere wolken werden afgewisseld met een straalblauwe lucht. Prachtig om te wandelen en fotograferen dus :)

Tijdens een van de wandelingen, riep er een man iets naar ons. Iets met wijn dacht ik. Maar nee, hij zei niet "vin", maar "dauphin". En jawel, een kwartiertje later zagen we dolfijnen zwemmen! Tussen de prachtige rotsen en rustige golven, kwamen de dolfijnen steeds even met hun rugvin boven de oceaan. Wauw!

Liefs, Janna