Als we wandelen, is de rest mij altijd na 500 meter al kwijt. Kijken ze achterom, dan zien ze me vaak gehurkt of in een andere ongemakkelijke positie met mijn camera om m'n nek. De laatste keer dat dit gebeurde was op het strand. Toen ik opkeek, zag ik het prachtige tegenlicht en de silhouetten van mijn vader en broertje. Deze foto is niet zwart-wit zoals je misschien zou denken. Ik vind het juist gaaf dat er nog een soort blauwtinten in de foto zijn. Het licht is bijna magisch en zorgt voor lange schaduwen en lichtplekken. Het bewijs dat je niet ver hoeft te reizen om mooie foto's te maken, want dit is het IJmuiderstrand, 25 minuten fietsen voor mij.
Liefs!
