Hoe mijn dag veranderde van "kijk mij eens lopen op mijn shiny legerkistjes" naar "aaah nooohh crap, het lijkt alsof ik in mijn broek heb geplast, maar ik voel me nog steeds een held".
 |
| Ik zal volgende keer weer foto's maken, gezien het feit dat tekenen niet mijn sterkste kant was. Maar foto's van dit tafereel maken zou misschien enigszins gekke posities opleveren... |
1. Ik stond op, trok een nieuwe smaragdgroene broek en een heerlijk zachte, zwarte trui aan. Ik wist zeker dat dit dé outfit zou zijn voor mijn nieuwe schoenen: de bronskleurige legerkistjes. Al een maand stonden die trots glimmend in midden in mijn kamer (ik heb er steeds braaf omheen gestofzuigd) en vandaag zouden ze dan echt naar buiten gaan. Mijn dag kon niet meer stuk en licht verend liep ik naar buiten. Het regende.
2. Ik kwam er vandaag dan echt niet onderuit. Ik moest mijn regenpak aan. Gelukkig heb ik wel een fancy paarse regenjas. Zo erg is het toch niet, dacht ik nog, want ik zou tenminste droog op school aan komen. Uhu. Ik voelde op de fiets al wat verdachte natte plekken onder mijn regenbroek, maar trok me hier verder niet zo veel van aan...
3. Op school trek ik vrolijk mijn regenbroek uit. Zien die mensen om me heen wel wat ik aanheb? Ja, en zij zagen dan ook eerder dan ik die natte plek. Ja, inderdaad, daar. Hoe kan mijn regenbroek nou juist dáár lek zijn? Grrrr! Maar ik zou Janna niet zijn, als ik me daar iets van aan had getrokken. Licht verend en met een pretface loop ik naar mijn eerste les. I don't care, I love it!
Haha, dat heb ik ook weleens hoor! Gelukkig hebben we nu een soort fietsenhokje bij ons thuis én op school. Fijn is dat zeg, haha! En ach, wat maakt het uit? Iedereen heeft er wel eens last van toch? :-)
BeantwoordenVerwijderen